kroju pisma
Encyklopedia PWN
kodykologia
nauka o książce rękopiśmiennej późnego antyku i średniowiecza.
[łac. codex ‘księga’, ‘tom’, gr. lógos ‘teoria’, ‘nauka’],
wł. drukarz, wydawca;
urządzenie do mech. drukowania tekstu w wyniku dociśnięcia (przez taśmę barwiącą) do papieru (wkręconego na wałek) czcionki (lub głowicy czcionkowej) uruchamianej za pomocą jednego z klawiszy klawiatury.
rotunda
druk. forma got. pisma drukarskiego o łagodnie zaokrąglonych kształtach liter minuskułowych; wywodzi się z wł. odręcznego pisma kaligraficznego (littera boloniensis) stosowanego w XIII w. do pisania kodeksów;
[łac. rotundus ‘okrągły’],
poligr. maszyna do pisania zawierająca automatyczne urządzenie do wyrównywania (justowania) wierszy na określoną długość;
